czynniki abiotyczne
Encyklopedia PWN
leśn. przebarwienia drewna, zmiany naturalnej barwy bielu drewna nie związane z procesami rozkładu ścian komórkowych;
biotop
ekol. środowiskowa część ekosystemu (głównie czynniki abiotyczne — nieożywione), która stanowi specyficzne miejsce dla określonej biocenozy;
[gr. bíos ‘życie’, tópos ‘miejsce’],
biolog (fizjolog roślin);
w gospodarce łowieckiej działalność mająca na celu utrzymanie w łowiskach zwierzyny na optymalnym poziomie pod względem biol. i gospodarczym;
fizjol. reakcja organizmów na niesprzyjające (stresowe) czynniki środowiska (zwane stresorami);
czynnik środowiskowy (abiotyczny lub biotyczny) tworzący zaporę uniemożliwiającą przemieszczanie się określonych grup organizmów na obszar odgrodzony zaporą.
